می خواهم نامه ای برایت بنویسم

سلام

ممنونم. برای اینکه منو از شر خوابهای تکراری چند ده ساله! خلاصم کردی.

خُب خسته شده بودم از بس می‌دویدم روی بام‌های قدیمی ناشناس! یا پرواز می‌کردم فراز محله‌هایی ناآشنا. اینکه اراده کنی و بی‌زحمت! از زمین بلند بشی عالیه. منتهی فقط برای فرارکردن! سریع مثل موشک اوج بگیری، نه. چندان لطفی نداشت.

بازم ازت ممنونم چون اون خوابهای تکراری گم کردن کفش هم تموم شده. نه تنها پابرهنه نیستم بلکه دیگه کفش‌های لنگه به لنگه یا سایز کوچک هم به پا ندارم. چی بود یه عمر بی کفشی.

الان خوبه ها ... منتهی اینجوری؟؟

آخه ترس و غافلگیری‌های این خواب‌های جدید که... چی بگم والا.

در این رویاها که برام تدارک دیدی کلّهم فاز تغییر کرده خوو!

علاوه بر زمان، مکان رو هم عوض کردی

در قطار ویکتوریایی چه می‌کنم من!؟ انگار وسط یکی از ماجراهای هرکول پوآرو باشی.

این شبها بیشتر در سرزمینِ غرب! سیر می‌کنم. اونم احتمالا اواخر قرن نوزده!!

مثلا دیشب:

باز سوار قطار بودم. در کدام ایستگاه پیاده شدم و چطور وارد اون جمع خانوادگی! شدم، یادم نیست.

خداییش سوفی رو کجای دلم بذارم حالا؟

...

خواب دیدم یه خونه هست شبیه گرین گیبلز، بزرگ و تمیز هرچند من بیرون روی تراس! نشستم رو به یه چمنزار وسیع البته بدون گاو.

خانمی شبیه زن دایی سارا استنلی بهم میگه: متاسفم

و در ادامه تندتند یکسری توضیحات میده که نشد برم فلان مدرسه، گویا مدیر مدرسه که قطعا خانم هم هست موافقت نکرده به دلایلی. حالا باید برگردم مدرسه قبلی.

(تمام مدت که حرف میزد از خودم می‌پرسیدم الان من چندساله‌ام یعنی؟ منو چه به مدرسه رفتن!)

و

در آخر با صورتی بشاش میگه:

در عوض یه خبر خوب دارم برات. میتونی با سوفی بری مدرسه عزیزم!

نیدونم در چهره من چی دید که گفت: میدونم خوشحال شدی.

وقتی خانم مهربون از فضا خارج میشه (یادم نیست چجوری؟ کجا؟) یه دختربچه رو شبیه اِمی در کارتون زنان کوچک! نزدیکم می‌بینم.

ازش می‌پرسم: می‌دونی سوفی کیه؟ (نمی‌دونم چرا ازش نپرسیدم می‌دونی من کی‌ام؟)

دختربچه با آن چشم‌های درشت رنگی! منو نگاه می‌کنه و میگه: می‌خوای بریم پیشش؟

و بعد دستم رو میگیره و میبره اصطبل و سوفی رو نشونم میده. یه اسب گنده :/

نقل قول

سلام

می گفت:

قبلنا یه سریال دیدم، زنی بود تحصیلکرده و متاهل که متوجه میشه یه تومور داره توی سرش و این تومور به خاطر حالتهای عصبی که براش به وجود آورده و روی روانش اثر داشته خیلی روی نحوه زندگیش نقش ایفا کرده.

عملش که میکنن و تومور رو درمیارن اولین کاری که میکنه از همسرش طلاق میگیره، استدلالشم این بود که من اون موقع تحت تاثیر اون تومور بودم همه تصمیماتم به خاطر فشار اون تومور بوده من الان یه آدم جدیدم و اول باید خودم رو بشناسم.

چقدر دلم میخواست شهامت اون زن رو داشتم.

فک کن یه روز بیدار بشی و بفهمی همه ی سرکوفتهایی که سالهاست به خودت میزنی همه اون سرزنشها! معلول یه عامل خارجیه و دست خودت نبوده هیچ وقت، چه حالی بهت دست میده ؟!

به وقت هفت صبح سوم شهریور

سلام

دیشب که رفتم دیدن گرامی والدین، شارژر موبایل رو فراموش کرده بودم. صبحی حوالی هفت! سریع از خانه خارج شدم (زودتر نشد، خُب منتظر بودم گرامی‌مادر از نانوایی برگردد بعد) . همان بدو خروج! رفتگر محله، داشت پیاده‌رویِ جلوی خانه را جارو می‌زد. یک خداقوت گفتم و پا تند کردم. بعد از چهارراه، پیچیدم داخل کوچه که دیدم یک کارگر بنا داشت با بیل، شن و آب را مخلوط می‌کرد. انتهای کوچه خواستم از بلوار رد شوم یک نگاه به سمت چپ، خالی . ولی از سمت راست، پرایدی در حال گذر. مردِ راننده نگاهی کرد احتمالا اسنپ بود. نزدیک مجتمع مسکونی، نگهبانِ میانسال را دیدم که سلانه سلانه به سمت اتاقک نگهبانی می‌رفت تا شیفت را از نگهبان شب! تحویل بگیرد.

آغاز روزی دیگر